شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها (AIDC)


شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها که واژه لاتین آن (AIDC) Automatic identification and data capture  میباشد به روش های شناسایی خودکار اشیاء و جمع آوری داده ها و ورود مستقیم آنها به سیستم های رایانه ای بدون دخالت انسان اشاره دارد، فناوری هایی که معمولاً به عنوان بخشی از AIDC در نظر گرفته می شوند شامل موارد زیر می باشند:

شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها

فرایند AIDC


AIDC فرایند یا وسیله ای برای به دست آوردن داده های خارجی به ویژه از طریق تجزیه و تحلیل تصاویر، صداها یا فیلم ها می باشد، جمع آوری داده ها معمولا ابتدا با تبدیل تصاویر و صداهای واقعی به نسخه دیجیتالی آنها  انجام می شود سپس ذخیره و توسط رایانه ها تجزیه و تحلیل می شود و برای اهدافی مانند تأیید هویت یا ارائه مجوز امن ورود به سیستم با سایر داده های موجود در پایگاه داده ترکیب می شود، جمع آوری داده ها از طرق مختلف و بسته به اپلیکشن مورد استفاده انجام می شود.

شناسایی از طریق فرکانس رادیویی نسبتا یک فناوری جدید AIDC است که اولین بار در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافت، این فناوری به عنوان پایه ای در سیستم های جمع آوری، شناسایی و تجزیه و تحلیل خودکار داده در سراسر جهان عمل می کند، RFID به دلیل قابلیت ردیابی اشیا در حال حرکت اهمیت خود را در طیف وسیعی از بازارها، از جمله سیستم های شناسایی دام و سیستم شناسایی خودکار خودرو (AVI) پیدا کرده است، این سیستم های AIDC بی سیم و خودکار مخصوصا در محیط های تولیدی که برچسب های بارکد نمی توانند کاربرد داشته باشند بسیار موثر خواهند بود.

در سیستم های امنیتی بیومتریک هدف بدست آوردن یا فرایند به دست آوردن و شناسایی خصوصیاتی مانند تصویر انگشت، کف دست، تصویر صورت، اسکن عنبیه یا کار بر روی تحلیل صوت بعد از بدست آوردن آن می باشد.

نگاهی بر روش عملیاتی شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها


تقریباً همه فناوری های شناسایی خودکار از سه جزء اصلی تشکیل شده اند که شامل مراحل متوالی در رمزگذاری داده در AIDC نیز می باشند:

  1. رمزنگار داده: کد مجموعه ای از نمادها یا سیگنال ها می یاشد که معمولاً کاراکترهای حروف و عدد را نشان می دهد، هنگام رمزگذاری داده ها کاراکترها توسط ماشین به کدی قابل خواندن ترجمه می شوند، یک برچسب یا برچسب حاوی داده های رمزگذاری شده به موردی که قرار است شناسایی شود پیوست می شود.
  2. بارکد اسکنر یا بارکد خوان: این دستگاه با خواندن داده های رمزگذاری شده آنها را به شکل دیگری تبدیل می کند که معمولاً یک سیگنال آنالوگ الکتریکی می باشد.
  3. رمزگشای داده: این جزء سیگنال الکتریکی را به داده های دیجیتالی تبدیل می کند و سرانجام به حروف الفبائی اصلی باز می گرداند.

موارد استفاده از روش شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها


AIDC می تواند در بخش ها و مناطق مختلف از یک مجموعه جهت پشتیبانی از پردازش و انتخاب مورد استفاده قرار گیرد:

  • خط تولید/مونتاژ: ارائه تأیید جهت انتخاب اجزای مناسب برای مونتاژ در خط تولید
  • چیدمان سفارشات: ارائه تأیید جهت انتخاب نوع و مقدار مناسب
  • کنترل کیفیت: انجام یک وظیفه خاص برای خلق کیفیت و تایید هر دوی آنها
  • جانمایی: ارائه تأیید جهت قرارگیری موارد مناسب در مکان های مناسب
  • ذخیره سازی: ارائه تأیید جهت ذخیره موارد در مکان های صحیح

مزایای استفاده از روش شناسایی خودکار و جمع آوری داده ها


AIDC مزایای مختلفی شامل موارد زیر را فراهم می کند:

  • کنترل: فناوری های AIDC به کنترل موجودی کالا در انبار از زمان دریافت تا حمل و نقل آن حتی به خارج از کشور کمک می کند، همچنین فرایند چرخه شمارش را تسهیل و ساده می کند.
  • شناسایی:  AIDC شناسایی محصولات یا اقلام را با شماره واحد نگهداری (SKU) آسان می کند.
  • صحت موجودی کالا: از آنجا که AIDC امکان کنترل زمان واقعی تعداد واحدهای موجود در یک مرکز را فراهم می کند تعداد دقیق موجودی کالا را حفظ می کند.
  • مکان: اطلاعات جمع آوری شده توسط AIDC اطلاعاتی راجع به مکان محصولات ذخیره شده و همچنین فضای باز موجود برای ذخیره سازی را فراهم می کند.
  • صحت جانمایی: با تایید صحت مواردی که برای جانمایی سفارشات انتخاب می شود AIDC خطاها را کاهش می دهد.
  • کارایی جانمایی: از آنجا که AIDC جانمایی بر اساس کاغذ را حذف می کند کارگران می توانند سریعتر سفارشات بیشتری را جانمایی کنند.
  • قابل مشاهده بودن: AIDC به نظارت بر تکمیل فرایندها کمک می کند.

آینده


اگر همه اشیاء مانند کتاب ها، قوطی ها، کفش ها یا قطعات اتومبیل ها قابل شناسایی باشند زندگی روزمره در سیاره ما متحول می شود، البته فاز اجرایی یک ایده پیچیدگی های خاص خود را خواهد داشت.

مواردی مانند اتمام موجودی کالا یا محصولات هدر رفته دیگر وجود نخواهد داشت زیرا دقیقاً خواهیم فهمید که در آن سوی کره زمین چه چیزی مصرف می شود، سرقت به حداقل خواهد رسید زیرا ما همیشه خواهیم دانست که یک محصول در کجا قرار دارد، تقلب در موارد مهم یا پرهزینه مانند داروها، قطعات تعمیراتی یا قطعات الکترونیکی کاهش یا حذف می شود زیرا تولید کنندگان یا سایر نهادهای زنجیره تأمین همیشه می دانند محصولاتشان کجا خواهد بود.

هدر رفتن یا خراب شدن محصولات کاهش می یابد زیرا سنسورهای محیطی در صورت قرار گرفتن محصولات حساس در معرض گرمای زیاد، سرما، لرزش یا سایر خطرات به تأمین کنندگان یا مصرف کنندگان هشدار خواهند داد، تأمین کنندگان فقط محصولات مورد نیاز را در زمان و مکان مورد نیاز حمل می کنند از اینرو زنجیره های تامین بسیار کارامدتر خواهند بود بنابراین قیمت های مصرف کننده و تامین کننده نیز به همین ترتیب کاهش خواهد یافت.

خلاصه


انجمن جهانی Auto-ID Labs در سال ۱۹۹۹ تاسیس شد و از ۱۰۰ شرکت بزرگ جهان مانند وال مارت، کوکاکولا، ژیلت، فایزر، پروکتر و گمبل، یونیلور، یو پی اس، تشکیل شده است، آزمایشگاه های Auto-ID مفهومی از زنجیره تأمین آینده را پیشنهاد می دهند که مبتنی بر اینترنت اشیا می باشد، یعنی یک برنامه جهانی RFID، آنها سعی می کنند فناوری، فرایندها و سازمان را هماهنگ کنند.

تحقیقات در زمینه کوچک سازی با هدف اندازه ۰.۳ میلی متر در تراشه، کاهش قیمت در هر دستگاه با هدف حدود ۰.۰۵ دلار در هر واحد، توسعه برنامه های نوآورانه مانند پرداخت بدون هیچگونه تماس فیزیکی، لوازم خانگی مجهز به برچسب رادیویی مانند ماشین لباسشویی هوشمند یا هوشمند سازی رویدادهای ورزشی همه اینها بخشی از ساختار آینده را شکل خواهند داد که نقش AIDC در آن دو چندان پررنگ خواهد بود.